Kabahatim büyük

Annelik hayatımın en berbat gününü yaşadığım geçen günün acısı hala yüreğimde  telafide edemiyorum.Özür dilesem de sevgi sözcüklerine boğsam da küçük yavrumun kalbini bilmeden çok kırmışım.

Oldum olası mesaj yazmayı da okumayı da sevmem.Bu huyum bana pahalıya  patladı :(

Efe'nin okulunda veli toplantısı varmış ve öğretmeni bana mesaj çekmiş görmedim mesajı toplantıdan bir gün sonra fark ettim.Toplantının olduğu akşam Efe'de bişey demedi 

Ertesi akşam Efe hiç bir neden yokken ve ilk defa kardeşine tokat attı oyuncaklarına dokunmasına müsade etmedi ve sürekli kızarak konuşuyordu neden kardeşine vurdun dediğim an ağlayarak patladı

Her şey onun yüzünden anne dedi 

Ne paşam ne onun yüzünden dedim

Dün toplantıma gelmedin anne.Herkesin annesi geldi ben tek kaldım ve çok üzüldüm beni artık sevmiyor musun deyince ne diyeceğini bilemedim

Benim gelemeyişimi kardeşine yüklemiş onun sebep olduğuna inanmış

Kim bilir küçücük yüreğinde ne fırtınalar kopmuştur.

Baştan sona olanları anlattım ama beni affetmedi çok üzülmüş onu öyle görünce içim parçalandı kendime ne kadar kızdım tarifi yok keşke baksaydım o mesaja keşke

Bu olaydan sonra ne daha dikkat eder oldu tavırlarıma umarım bir daha bilmeyerekte olsa incitmem paşamı