Azap

Üzgün olduğum zamanlarda sakinleşmeyi başka şeyleri düşünmeyi beceremeyenlerdenim  üstüne üstelik acımı katmerlemek için elimden geleni yaparım mesela bugün hiç hareketli müzik dinlemedim şuan kubattan gesi bağlarını dinliyorum desem durumumu anlarsınız
Beni üzen ise yaşadığım vicdan azabı öyle büyük ki yaşadıklarım tüm gece uyumadım düşündüm durdum kötü polis olmak zorunda mıyım bu kadar yüklenmek zorunda mıyım her şey güzel mükemmel mi olmak zorunda diye
Son günlerde efeye sürekli ikaz halindeyim öyle yapma efe böyle yapma efe akıllı  ol efe yaramazlık yapma efe bu liste uzar gider
En son dün gece burnunu kıyafetine sildiği için kızdım kızdım çünkü çok uyarmama rağmen sürekli aynı şeyi yapıyor kızma dozajım fazla olunca hüngür hüngür ağladı hala aklımda boncuk boncuk göz yaşları var ne gerek vardı o kadar ağlatacak bilmiyorum sanki ben onun yaşında dört dörtlüktüm :(
Akşamı dört gözle bekliyorum gönlünü almak için söz verdim kendime bu sabah bir daha bu kadar çok kızmıyacağım onun cephesinden düşünmeyi deneyip daha sakin hareket edicem :(
Annelik azabı da başka hiç bir şeye benzemiyormuş yüreğimde kocaman bir yara var sanki



1 yorum:

Nil dedi ki...

Maalesef biz de insanız, bizim de tahammül sınırımız var.
ama gerçekten kendi çocukluğumuzu düşününce , yaptıkları çok normal geliyor. ama bizler artık hataya tahammül edemiyoruz.
Unutacaktır annesi. merak etme