İlk Günler...

Pazartesi günü paşam anaokulana başladı kendimi tüm olumsuzlara hazırlamışken paşam olgun bir tavırla sınıfına girdi bizi yolcu etti kalın bile demedi ilk defa ondan ayrı kalan ben yıkıldım resmen dakikaları saniyeleri saydım her dakika bir saat gibi geçerken karşı komşumuz geldi torunu ile Efe aynı okulda ve Efenin çok ağladığını kimsenin susturamadığını söyledi aldı beni bir telaş eşim okulu aradı komşun abarttığı kadar bir durumun olmadığını sadece üzgün olduğunu söylemişler
Vakti gelince koşar adımlarla almaya gittim beni görünce öyle bir sarıldı ki sanki yıllardır görüşmüyoruz.Bana küsmüş Ali'nin babaannesi hep yanında durdu sen beni bırakıp gittin diye içli içli ağladı
Bugün yanında bende vardım ama ilk günün aksine kendine güveni azalmış bana olan güveni tamamen gitmişti sürekli onu bırakıp gittiğimi düşünüp beni aradı ne kadar anlatsam da ikna edemedim bırakıp gitmediğime
Ben düşündüm ki yanında olmazsam alışır uzak durursam kabullenir fakat ben böyle düşünürken bazı veliler çocukların resmen başından ayrılmadılar bu kez diğer çocuklar üzüldü bizim annemiz nerde diye yine ne yazık ki velilerden  öğretmenleri dinleyen anlayan çok azdı
Yarın için bana söz verdi yanında duracağım oda ağlamayacak annem nere de diye beni aramıyacak
Umarım bu süreci çabuk atlatırız ikimiz de çook üzülüyoruz
İlk defa yanında değil karşında olduğum için üzülüyor bende üzülüyorum.

4 yorum:

magic pen bloger dedi ki...

Bir okulöncesi öğretmeni olarak size söyleyeceğim bir kaç cümle olduğunu düşündüm ve postu görünce hemen yazayım dedim. Öncelikle sakin olun bu durum her yıl öğretmen ve velilerin başına gelen çoğu veliyi bir veba gibi korkutan ama öğretmenlerin her daim büyük soğuk kanlılıkla karşıladığı olağan bir durum. Oğlunuzdan ilk kez ayrı kalıyor oluşunuzda tabi durumun tuzu biberi. Aslında birazda siz kendi acınız nedeniyle oğlunuzun içinde bulunduğu durumu daha derinden yaşıyorsunuz. Bunun yerine içinde olduğunuz şu dönemi oğlunuzu sakinleştirerek, ona yanında olduğunuz ve onu bırakmayacağınız izlenimini onda oturtmayı deneyerek geçirin. Onunla bolca vakit geçirin içinde bulunulan hali art niyetli olarak kullanmasına izin vermeden onun istediği faaliyetleri yerine getirin. Bunu yaparken babasından da destek almayı unutmayın. Okulda ilerleyen günlerde karşılaşacağınız ağlama krizlerinde onun sizin zaaflarınızı kullanmasına izin vermeyin. Bunu onun yapması gereken bir görev olduğu bilincini ona yerleştirin. Gerektiği yerde anne otoritesini kullanmayı unutmayın. Sevgiyle kalın... Kuzucuğuda öpüyorum... =)))

Adsız dedi ki...

cok inatcı bir bebek olan 2.ogulcukla tam 2yıl aglama krizleri gecirdk:((((
ama merak etme alışacak:)
sende alışacaksın:)))))) hatda 2bebişinle daha rahat vakit gecireceksin güzel günler:))))))
sonra daha zor günler gelecek:))))kavga ve kızdırma dönemleri şimdi hicbirşeyi kendine dert etme:)))))))))sevgilerimle canım:))))

nazire dedi ki...

Hayırlı olsun canım

Sonsuz Dekorasyon dedi ki...

ayy çok zor kolay gelsin ama alışacak mecbur zamanla normalleşecek arkadaşları olacak