Anladım anneciğim

Annelik insana başka anlamlar yükleyen en taş olanımızı bile un ufak eden yüce duygu Anne olmadan önce ben şunu asla yapmam ben böyleyim şöyleyim yok canım çocukta bu kadar şımartılmaz ki demişliklerim büyük konuşmuşluklarım çok oldu kötü niyetle yapmadım hiçbirini.Niye mi anlatıyorum bunları geçenlerde evimize boy aynası aldık hemen evin girişine güzel bir yere monta ettik bir kere yeni takıldığında şöyle bir kendime baktım evet güzel bir aynaydı akşam geç saatte takmıştı eşim çift taraflı bantla tatlı tatlı uykuya daldık aynam takılmıştı 4 gün önümde tatil vardı sabah bayramdı e daha ne olsundu.
Gecenin dördünde çığlık çığlığa uyandım hatırladığım eşimin beni sakinleştirmeye çalıştığıydı ama yapamadım beceremedim kalbim deli gibi çarpıyor konuşamıyordum bi konuşsam neler anlatıcağım ama yapamıyordum becere bildiğim tek şey ağlamaktı beni bu kadar korkutan evdeki yeni taktığımız boy aynasının kırılması ve paramparça olması ve Efenin yatağında olmaması sandım ki üstüne düştü sandım ki paşama bişeyler oldu uyku sersemliğin geçince Efenin anneanesinde uyuduğunu hatırladım
İşte annelik böyle bişey kendinden önce başkasını düşünmek her an bişey olur diye korkmak herşeyden sakınmak hiç büyümüyecek gibi sevmek konu o olunca herşeyin en ucunı düşünmek yada benim için öyle
Anneciğimin çok sık kullandığı anne olursan anlarsın sözü ne kadar doğruymuş şimdi bende annem sesleniyorum anladım anneciğim kaygılarını