Annemle yıllar sonra

Benim gibi inatçı kolay kolay affedemez  birbirimize çok benzeriz çok işittim eşimden annem gibisin sözlerini genelde kızınca söyler ve bende genelde kabul etmem evet itiraf ediyorum benziyoruz birbirimize. İkimizde çok korktuk o oğlunu elinden alıp  İstanbul da kalmamıza ben beni alıp İzmire götürmesine sonuçta ikimizinde korktuğu başına geldi önce ben gittim İzmire yapamadık döndük İstanbula dönüş aramızda bir çok uçurum açtı
aylarca konuşmadık birbirimizle sonra ben küçük olarak bayramlarda kandillerde aramaya başladım ama bir soğukluk bir kopukluk oldu bir kere ikimizinde konuşmaları oğlunu daha fazla üzmemek için yapılan klasik konuşmalardı nasılsın iyim sen nasılsın o kadar....
Bu şekilde 2 yılı geride bıraktık artık düzelmez dediğim anda bayram sonu bir telefon geldi görünce ŞOOOK oldum kayınvalidem arıyor yanlış mı gördüm diye tekrar tekrar baktım ama sonuç değişmedi evet arıyordu bir heyecanla açtım telefonu yıllar sonra sesi neşeli soğukluk yok aklıma geldin bir arayım dedi uzun uzun sohbet ettik yıllar öncesindeki gibi uzun zaman sonra imalar yoktu ilk defa fırsatını bulduğu halde laf sokmadı ilk defa söylediği sözden pişman olup toparlamaya çalıştı çok mutlu oldum çok dünyalar benim oldu o an
Son zamanlarda hep güzel şeyler oluyor hayatımda umarım o telefon sıfırdan bir başlangıç olur hayatımızda ben annemle konuşmayı çok özlemişim