dostluk iki ayrı bedendeki tek bir ruhtur

insanın bence hayatı boyunca en güveneceği sırrını açıklayacağı kişiler çocukluk arkadaşları çünkü olanlar birlikte oynamıştır gülmüştür en saf hallerinde beraberdiler benimde böyle bir elin parmakları kadar az arkadaşlarım var  hatta daha az. çok arkadaşım var ama onlar benim dostlarım.hep birbirimizin yanında olduk acımızdada sevincimizdede . zaman ayırdı bizi bazen başka şehirlere ama görmesekte birbirimizi hiç kopmadık o dönemlerde interneti kullanmayı bilmeyen bizler mektuplarla ulaştık birbirimize kimi zaman bir sahil kenarında bağıra çağıra şarkı söyledik kimi zaman bir konserde hopladık zıpladık kimi zaman birbirimizi idare ettik ailerimize karşı işte ondandırya bende yerleri ayrı ben bugün  onlardan birinin kalbini feci şekilde kırdım telefonla konuşsakda göz yaşlarını görebildim tanıyorum ben onu susmasından sesinin titremesinden  bilirim hissederim benim gibi işte ondan benim en yakın arkadaşımya ama bazen keskin olmalısın bir bıçak gibi sözlerin keskin olmalı ki karşındakinin canı yanmalı ki seni anlamalı
karşısına gecip bildiğin doğru neyse söylemelisin o da bilmeliki gittiği yol yol değil sonu belli olmayan bir karanlık işte arkadaş dediğinde karanlığa boğulmadan çıkarmalı onu dur demeli

bugun benim için sınavdı görmezden gelir bildiklerimi kendime saklasaydım kendimi asla affetmezdim
o zaman diyemezdim dostuyum ben onun diye dularımla yüreğimle varlığımla herşekilde her zaman yanındayım umarım gelecek zaman ona umut gelecek zaman ona huzur getirir çünkü hepsini hak edecek kadar güzel bir yüreği var.