:(

Söğüt ağaçlarıyla çam ağaçlarıyla hüzün ve huzur veriyor babamın yeni mekanı. Orada her mezarın ayrı bir hikayesi var. özlemleri, yaşayamadıkları, acıları, üzüntüleri, yarım kalmışlıkları ile hep öykülerini düşünüyorum.En çok ziyaretçisi olmayan mezarlar belli ediyor kendini. Otları artık orman olmuş, taşları kırılmış, bakımsızlıktan harap olmuşluklarından yalnız olduklarını anlıyorum. "acaba dünyada da böyle yalnız mı yaşadılar" diye düşünüyorum dunyaya nasıl kapısız, penceresiz karanlık bir ortamdan doğup geliyorsak aynı şekilde kapısız, bacasız, karanlık bir yere gidiyoruz.