Şafak 357

1,5 yıldır keyifle geldiğim  iş yerine 1 haftadır her adım attığımda canım yanıyor.Her yerde senden bir anı var dağınıklığın varlığında başıma belaydı gittin hala bela her yerde bir eşyan çıkıyor ayakkabıların bir yerde  montun ayrı bir yerde

Bugün sensiz pazara gittim dönerci amca daha gelmemişti pazara iyikide gelmemiş yoksa döner kokusunu duyup ağlayan tek insan ben olurdum.Sonra markete gittim çerez reyonuna hiç bakmadım sodada almadım sıkı sıkı tembihlediğin gibi canım her istediğinde soda  içmiyorum

Oh sensizlik ne güzelmiş be öğlenleri telefon açıp bana yemek hazırla diyen yok masamı işgal edip kurtlar vadisi izleyen de yok.Kanka sen iyice varil oldun biraz zayıfla diyen de yok.Kıyafetlerimle dalga geçende yok ummadığım anda ısırmaya kalkanda yok.

Geçer mi  12 ay hiç bilmiyorum sensiz geçen bir hafta sanki bir yıl gibi uzak geldi.Akşamları yüksek sesli bir araba geçtiğinde bizim ki geldi diyorum içimden sonrası buruk bir sessizlik ne zormuş sensizliğe alışmak.Dün akşam anneme Fatihi arayalım da yemekte oda olsun babam  kızmasın diyecektim  kelimeler beynimden anında kalbime gömüldü

Ailecek sensizliğe alışmaya çalışıyoruz seni çok ama çok özlüyoruz şafak 357