ÇOK ŞÜKÜR

Dün ömrümün en kötü günlerinden birini yaşadım ve anladım ki insanın hayatının elinden kayıp gitmesi an meslesi. Rabbim isterse vardan yok eder isterse yoktan var eder zaten biliyordum ama kalbime kazındı bu sözler.Silkelen şerife dedi adeta ve şükret hayatında olan ve olmayan her şey için en önemliside evlatların için.
Dün iş dönüşü eşim Efe'den haberin var mı diye aradığında söyleyeceklerini asla ama asla tahmin edemezdim
Aklımın ucundan daha geçemeyecek şey başıma geldi
Efe  ve dün İzmirden gelen amcasının oğlu  kafa kafaya vermişler annemi atlatıp tutmuşlar iş yerimin yolunu arada ki mesafe yetişkin birinin dahi zorlanacağı bir mesafe üstelik fabrikalarının olduğu çok tekin olmayan virajlı bir yol sanırım mesafe en az 6-7 km
Bu iki kafadardan biri 5 diğeri 10 yaşında yol git git bitmeyince korkmuşlar önce amcasının oğlu ağlamış benim ki sakinleştirmiş erkek adam ağlar mı az kaldı diye hem yorulduysan ilerde dayımların iş yeri var oraya da gidebiliriz demiş ama uğramamışlar sonra benim oğlan ağlamaya başlamış daha çabuk ulaşalım diye koşmuşlar yoldan geçen adamları gördükçe yolun bir sağına bir soluna geçmişler üstelik işlek arabaların vızır vızır aktığı bir yol bu sürekli yol değiştirdikleri yol
Sonunda hedefe ulaşmışlar benim oğlan bulmuş iş yerimiz  iş yerinde herkes şaşırmış doğal olarak siz kim getirdi diye sormuşlar ama buzlar munzur munzur biz geldik demişler
Babamla almaya gittik doğal olarak babam kızdı ikisine de bizim ki altta kalır mı sürekli laf yetiştiriyor dedesine dedesi kızma şiddetini artırınca ağlamaya başladı içim acıdı ama ses çıkarmadım eve gidene kadar yaptıklarının yanlış olduğunu anlattım ama onlar beni dinlemek yerine birbirlerini suçlama derdindeydi
Eve gelince herkes ayrı ayrı ifadelerini aldı Sonunda Efe  dayanamadı ve biz robot muyuz robot mu olmamızı istiyorsunuz demez mi bu çocukları anlamak laf yetiştirmek imkansız
Çok şükür sağ salim yanımdalar çok şükür ki başlarına bişey gelmemiş