klonlanmak istiyorum

Bundan 1,5 yıl önce ilk çalışmaya başladığımda çok heycanlı ve bi okadarda mutluydum uzun bir aradan sonra tekrar işe başlamak işe yaradığımı hissetmek çok cazip geliyordu birde canım anneciğim efeme bakınca içimde inanılmaz rahattı ben nerden bile bilirdim bekar dönemimle aynı olmayacağını parça parça bölüneceğimi sadece pazar günüm var birde çalışma saati sabah her ne kadar 9 olsada akşam 7 hatta bazen  8 olması beni çok yıpratıyor eve gidince üzerimde günün yorgunluğu çoktan çökmüş oluyor bedenen yorucu olmasada beyin olarak çok yıpratıyor muhasebe ayrı ayrı firmalar hesaplar sayılar çekler faturlar derken akşam benim kafa oluyor davul gibi eve gidince birde efemle ilgilen evle ilgilen yatağa yattım an babası efeye masal anlatırken ben ondan önce uyuyorum ertesi gün babası efeye masalı sorunca efem anlatmaya başlıyor ama ben sadece başını hatırlıyorum :)
sadece kendime aileme zaman ayırdığım pazar günümdede temizlik ve adını bile duymak istemediğim ütü ile zaman akıp geçiyor bazen kırıyorum kalemi yapmıyacağım hiç bir iş diyorum atıyorum kendimi dışarlara sonuç beni dahada yoruyor çünkü bu seferde işler dağ gibi birikiyor ev işi için değilde ütü için keşke bana yardım eden biri olsa diye çok iç geçirdim.mesela dün akşam ful ütü ile uğraştım pazar işim olmasın diye bittimi hayır ütülendi ama yerleştirmeye fırsat bulamadım bir yandan efe anne uykum geldi diyor diğer yandan canım yeter yapma yarın yaparsın diyor.
bazen diyorum benden 6 tane daha olsa klonlansam biri çalışan şerife olsa diğer temizlikci şerife diğeri ahçı şerife bir diğeri anne şerife olsa biride eş şerife olsa ne iyi olurdu diye tüm işler bir bedende birikince lime lime hissediyorum kendimi  ipin üstünde cambazım sanki görevim işimi iyi yapmak ve sonucunda herkesi mutlu etmek ya ben ne olacağım ben ne zaman mutlu olacağım bu kargaşada.sonra geçmiş zaman çalışan anneleri düşünüyorum çamaşır makinasının olmadığı bulaşık makinasının olmadığı hatta elektrikli süpürgenin olmadığı dönemlerde  ne yaparlarmış nasıl yetişirlermiş o dönemleri düşününcede halime şükrediyorum hani derler ya cennet annelerin ayağının altında diye bence çok doğru bir bayan çalışsada çalışmasada evin tüm yükü omuzlarında
hem biz çalışan kadınların ara ara tatilleri var bayramlarmış, yeni yılmış , senelik izinlermiş yada bizi şevklendiren primler, zamlar vs. ya evdeki bayanlar hiç bir özgürlükleri yok tatilleride yok ikramiyeleride hep aynı kısır döngü yaptıkları iç çok az kişi tarafından taktir görüyor oysa çok değil evde bir iki gün olmasalar ev harp yerine döner ama anlayana kıymet bilene
tüm bu kargaşa içinde eve gelen misafirler var eğer benim eve misafir gelecekse o sabah erkenden kalkarım genelde akşam yemeğe gelirler akşam yemek vakti olana kadar bir koşuşturmaca başlar o anlarda keşke diyorum gün 24 saat olmasada söyle bi 34 saat olsa ne iyi olur diye ama oda olmuyor :) misafir geldiğinde ben temizlik kıyafetlerimi yeni çıkarmış oluyorum misafir gelmesinden şikayetci değilim aksine seviyorum beni sevip sayıp evime gelenleri benim şikayetim zamansızlık