hayat çok garip

cem karacanın bir şarkısı var ya hayat çok garip diye tüm gün aklımda zihnimde dolandı durdu belki dün ölüm yıl dönümü olması buna sebep oldu bilmiyorum ama bildiğim birşey var ki garip olduğu kadarda acımasız.
sürekli bir sınav içinde kimseye fırsat vermiyor dersini çalışması için aniden çıkarıyor ve artık o andan itibaren hiç bir şey eskisi gibi olmuyor hiç bir zaman bizi pembe bulutların üstünde sonsuz mutluluklarda burakmıyor tam ulaştığını düşündüğün anda al aşa yapıyor
hiç ummadığımız anlarda beklemdiğimiz acılardan geçiyoruz yoksun kaldığımız sevgilerden istemediğiz olaylardan geçiyoruz hayat bizi elinden geleni arkasına koymadan istediği yöne çeviriyor. yaşatıklarının karşısında bizde boş durmuyoruz lanetler yağdırıyoruz üstüne bula bula benimi buldu benden başka kimse yokmuydu diyoruz
tüm lanetleri yağdırırken unuttuğumuz bişey oluyor hep o da şu  yaşanan acılardan kahredecek üzüntülerden ve karşı koyamadığımız felaketlerden hiç birimizi muaf tutmuyor karşımıza geçip bak bana para verirsen sana sıkıntı yaşatmam yada malını bana ver sağlığını sana vereyim demiyor. yaşlı ,genç, sağlıklı,mutlu, mutsuz iyi kalpli yada kötü yürekli demiyor evrende yaşayan ne kadar insan varsa  nasibini alıyor kimse engel olamıyor kederlere gözyaşlarına

bugun öğrendim ki hayatın her sınadığı olayda kendimi ,ruhumu ,içimde ki insanı tanıyabilme fırsat  veriyor  işte bugün   aynadaki gördüğüm çizgilere saçlarımdaki kar tanelerine daha çok sebepler bulur oldum aynı zamanda kabullenir oldum