iç döküş

Hayat su misali akıp gidiyor bizse suyun akışına göre yaşayıp gidiyoruz.Eslem kız 24 aylık oldu oysa dün gibi hamileliğim doğucağı günleri iple çektiğim günler.
Şükrediyorum aldığım nefese yavrularımın sağlıklı sıhatli oluşlarına  beni anlayan dinleyen seven vede sevdiğini hissettiren eşime her daim yanımda olan ailem kaç kişi bu huzura ulaşabilir ki.Bazende korkuyorum yaşadığım tüm bu mutluluklara alışmışken birini avuçlarımın içinden kaçırmaktan imtimali bile yüreğimde kocaman bir sızı oluşmasına neden oluyor ihtimali bile gözlerimin dolu dolu olmasına neden oluyor.
Her yeni güne başlarken herşey çok güzel olacak diyorum bir önce ki günden daha güzel olacak.Aynada yüzüme bakarken gülümsüyorum bak diyorum bugünde evlatlarının nefesini işittin bak eşin yine yanında sonra beyazlayan saçlarım takılıyor gözüme boşver be beyazlasın diyorum nadiren her biri bir yaşanmışlık diyorum çoğu zamansa üzülüyorum 28 yaşında bu kadar beyaza ne gerek vardı diye çok değil evlendiğim zaman hiç yoktu diyorum o dönem eşim düğün esnasında saçımı boyamamı istememişti doğal  olsun demişti iyi ki  de demiş şimdi resimlere bakıp o halimi görebiliyorum.
Bu yıl kendime zaman ayıracak vakitlerim sıkça oluyor oysa ne ihmal etmişim kendimi.Hava soğuk olursa şömineyi yakıp alıyorum elime kahvemi düşünüyorum gelmişi geçmişi ve geleceği arındırıyorum ruhumdan kötülükleri bazen kitap okuyorum bu yıl rekor kıracağım en fazla kitap okuduğum yıl oldu rafdaki sayılar arttıkça gülümsüyorum ara ara notlar yazıyorum kuzucuklar için belli mi olur belki onlarda sever kitap okumayı
Bazen yemek yapıyorum değişik tariflerin peşinden gidiyorum sebzelerle birbirleri ile buluşurken tablo yapmış gibi seviniyorum :)
Sık sık resim çekiyorum yavrucuklarımın en tatlı anlarını her çektiğim karede ben yaşta ki hallerini hayal ediyorum kim bilir diyorum çocuklarına eşlerine gösterip ne eğlenecekler diyorum çok mu ileri gidiyorum bilmiyorum ama hissiyatlarım içimden geçenler böyle
İlmalkarlıklarımda var düzeltmek istediklerim mesela arkadaşlarıma yeterince zaman ayıramıyorum bu konuda ciddi adımlar atmalıyım gelen yazla birlikte birde en büyük eksikliğim namaz içimi sızlatan neden bir türlü devamını getiremediğim dediğim zayıf noktam rabbimin izni ile nefsimle verdiğim savaşı inşallah kazanacağım...

3 yorum:

Handan dedi ki...

Benim saçlarım on sekizimde beyazlamaya başlamıştı, şu anda bembeyaz, ama beyaz olsun da saçım olsun diyorum, nasıl olsa çözümü var.

Ben de hayatımdaki güzelliklere baktıkça korkuyorum kaybetmekten, çokça dua ediyorum ve şükrediyorum.

Sanırım sevdiklerimizin ve elimizdekilerin kıymetini bilip her anlarının tadını çıkartmaktan başka yapaboleceğimiz bir şey yok:-)

adaşehir dedi ki...

Her daim şükretmek gerek :)

eslemce dedi ki...

boşver beyazları,ben seviyorum mesela onları...sende dene...onlara sevdiklerinin isimlerini ver... ve bırak artsınlar...çok güzel yazmışsın,saim olsun mutluluğun sonsuz olsun.
Rabbim gönlüne göre versin canım önce nefsinle verdiğin mücadeleyi.seni seviyorum canım.sevgiler