romantika cafe ve mazi

uzan zaman oldu şöyle bir kafeye oturmayalı sevdiğim yanımda uzun uzun sohbetler edip çayımı yudumlamayalı oysa o küçüçük masalarda ne hayaller kurar ne kararlar alırdık. kurduğumuz hayellerin ucu bucağı bulunmazdı evlenince bizmi değiştik yoksa evimiz mi oldu sonsuz kafemiz bilemedim uğramaz olduk yada az uğrar olduk günün telaşı çocuklar derken ne kadar ihmal ettik birbirimizi resimlerle keşfettiğim bu kafeye gitmek istiyorum izmirdeki günler gibi